شرکت‌های تجارت اختصاصی: نحوه عملکرد و آنچه معامله‌گران باید بدانند

شرکت‌های تجارت اختصاصی، یا "شرکت‌های اختصاصی"، در میان معامله‌گرانی که به دنبال استفاده از سرمایه شرکت برای معامله در بازارهای مختلف هستند، محبوبیت پیدا کرده‌اند. برخلاف تجارت سنتی که در آن معامله‌گران از پول خود استفاده می‌کنند، شرکت‌های اختصاصی به معامله‌گران اجازه می‌دهند با استفاده از سرمایه شرکت معامله کنند و در عوض درصدی از سود کسب کنند.

این ترتیب می‌تواند راهی عالی برای معامله‌گران ماهر باشد تا بتوانند استراتژی‌های خود را بدون ریسک کردن مبالغ کلان سرمایه شخصی گسترش دهند. در اینجا نگاهی به نحوه عملکرد این شرکت‌ها و همچنین مزایا و معایب کار با آن‌ها داریم.

نحوه عملکرد شرکت‌های تجارت اختصاصی

شرکت‌های تجارت اختصاصی، یا شرکت‌های اختصاصی، شرکت‌هایی هستند که به معامله‌گران ماهر اجازه می‌دهند تا با استفاده از سرمایه شرکت به جای سرمایه خودشان معامله کنند. این شرکت‌ها به دنبال کسب سود از طریق فعالیت‌های تجاری در بازارهای مالی مختلف مانند فارکس، سهام، قراردادهای آتی، کالاها و ارزهای دیجیتال هستند.

شرکت‌ها معمولاً از طریق برداشت سهمی از درآمد معامله‌گر سود می‌برند. این رویکرد ترتیب سودمندی برای هر دو طرف را ایجاد می‌کند، جایی که معامله‌گران می‌توانند در مقیاس بزرگتر معامله کنند و شرکت از سودهای تولیدی بهره‌مند می‌شود.

فرایند ارزیابی

بیشتر شرکت‌های اختصاصی از معامله‌گران خود می‌خواهند که پیش از اعطای دسترسی به سرمایه شرکت، یک فرایند ارزیابی دقیق را طی کنند. این ارزیابی معمولاً به دو مرحله تقسیم می‌شود:

1. ارزیابی اولیه: شرکت توانایی معامله‌گر را برای دستیابی به اهداف سود با حفظ قوانین مدیریت ریسک سختگیرانه آزمایش می‌کند. معامله‌گران باید در این مرحله کنسیستنتی، انضباط و مهارت خود را نشان دهند. شرکت‌ها اهداف سود و سقف کاهش را برای تضمین توانایی معامله‌گر در مدیریت ریسک به طور موثر تعیین می‌کنند.

2. تایید یا مرحله دوم: اگر معامله‌گر ارزیابی اولیه را بگذراند، به مرحله تایید دوم می‌رود که در آن باید عملکرد خود را تکرار کند. این مرحله معمولاً الزامات مشابه یا گاهی کمی آسان‌تر از اولین مرحله دارد.

پس از گذراندن هر دو مرحله، معامله‌گران به طور رسمی با سرمایه شرکت تامین می‌شوند.

چگونگی عملکرد حساب‌های تامین‌ شده

پس از تکمیل موفقیت‌آمیز ارزیابی، معامله‌گران به یک حساب تامین‌ شده زنده دسترسی می‌یابند. اندازه حساب معمولاً به عملکرد معامله‌گر در طول ارزیابی وابسته است. برخی از شرکت‌ها اندازه‌ حساب‌هایی را ارائه می‌دهند که از 10،000 تا 200،000 دلار یا بیشتر متفاوت است.

شرکت همچنان عملکرد معامله‌گر را نظارت می‌کند تا اطمینان حاصل کند که به قوانین مدیریت ریسک پایبند هستند. به عنوان مثال، شرکت‌های اختصاصی ممکن است محدودیت‌های روزانه ضرر، محدودیت‌های کلی کاهش یا محدودیت‌هایی بر روی تعداد معاملاتی که یک معامله‌گر می‌تواند بگیرد، داشته باشند.

نقض این قوانین می‌تواند منجر به از دست دادن حساب تامین‌ شده معامله‌گر شود.

تقسیم سود و هزینه‌ها

یکی از اجزای کلیدی نحوه عملکرد شرکت‌های اختصاصی، تقسیم سود است. از آنجا که شرکت سرمایه را فراهم می‌کند، آن‌ها درصدی از سود معامله‌گر را می‌گیرند. این تقسیم معمولاً از 70/30 تا 90/10 متفاوت است، با نگهداری بخش بزرگتر توسط معامله‌گر.

برخی از شرکت‌ها برای معامله‌گرانی که به طور مداوم سودآوری خود را نشان می‌دهند، تقسیم سود بیشتری ارائه می‌دهند.

علاوه بر تقسیم سود، بیشتر شرکت‌های اختصاصی در مراحل مختلف هزینه‌هایی را از معامله‌گران دریافت می‌کنند:

1. هزینه‌های ارزیابی: این هزینه‌ها شامل هزینه‌های فرایند ارزیابی می‌شود. بسته به شرکت و اندازه حساب مورد آزمایش، هزینه‌ها از 50 دلار تا چند صد دلار متغیر می‌باشد.

2. هزینه‌های ماهانه: برخی از شرکت‌ها هزینه‌های ماهانه برای دسترسی به داده‌ها، پلتفرم‌های معاملاتی یا زیرساخت‌های خود دریافت می‌کنند.

با این حال، برخی از شرکت‌ها بازپرداختی از هزینه‌های ارزیابی را در صورت گذراندن موفقیت‌آمیز معامله‌گر از ارزیابی و دستیابی به آستانه سود خاص ارائه می‌دهند.

مدیریت ریسک و محدودیت‌های تجاری

مدیریت ریسک ستون فقرات شرکت‌های اختصاصی است. آن‌ها راهنما و قوانین دقیقی برای اطمینان از عدم شرکت معامله‌گران در رفتارهای بیش از حد ریسکی مانند استفاده بیش از اندازه از اهرم یا گرفتن موقعیت‌های بزرگ بر روی دارایی‌های سنگین در نظر می‌گیرند.

قوانین کلیدی مدیریت ریسک شامل:

1. حداکثر کاهش روزانه: حداکثر مقدار پولی که یک معامله‌گر می‌تواند در یک روز از دست بدهد.

2. حداکثر کاهش کلی: کاهش کل مجاز در حساب معامله‌گر نسبت به قله ارزش آن.

3. اهداف سود: برخی از شرکت‌ها نیاز به دستیابی به درصد بازگشت سرمایه مشخص در یک بازه زمانی دارند.

4. اندازه‌ی موقعیت و اهرم: شرکت‌ها ممکن است محدودیتی بر روی میزان حساب معامله‌گر بر هر تجارت یا طبقه دارایی منفرد داشته باشند.

این قوانین برای حفاظت از سرمایه شرکت و آینده معامله‌گر در برنامه اعمال شده‌اند. معامله‌گرانی که به این قوانین پایبند نباشند، با خطر از دست دادن حساب‌های خود مواجه هستند.

انواع شرکت‌های تجارت اختصاصی

به طور کلی دو نوع شرکت تجارت اختصاصی وجود دارد:

1. شرکت‌های اختصاصی سنتی: این‌ها شرکت‌های فیزیکی با معامله‌گران داخلی هستند که با سرمایه شرکت معامله می‌کنند. آن‌ها به معامله‌گران حقوق یا کمک هزینه همراه با سود تقسیمی ارائه می‌دهند. این شرکت‌ها معمولاً نیاز به کار معامله‌گران از دفاتر خود دارند و به آن‌ها آموزش، راهنمایی و دسترسی مستقیم به استراتژی‌های بازارسازی ارائه می‌دهند. نمونه‌هایی از این شرکت‌ها شامل Jane Street و DRW هستند.

2. شرکت‌های اختصاصی راه دور: با ظهور پلتفرم‌های آنلاین، بسیاری از شرکت‌های اختصاصی اکنون به معامله‌گران اجازه می‌دهند تا از راه دور کار کنند و با ارائه دسترسی به پلتفرم‌های معامله‌گری خود از طریق اینترنت اقدام کنند. این شرکت‌ها معمولاً بر روی ارائه سرمایه به معامله‌گران خرد تمرکز دارند و به جای حقوق، سود تقسیم می‌کنند. نمونه‌های محبوب شامل FTMO، Topstep و The5ers هستند.

مزایای شرکت‌های تجارت اختصاصی برای معامله‌گران

• اهرم و دسترسی به سرمایه: معامله‌گران به سرمایه‌ بسیار بزرگتری نسبت به آنچه که خود داشتند دسترسی پیدا می‌کنند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد موقعیت‌های بزرگتری بگیرند و بالقوه سودهای بیشتری کسب کنند.

• ریسک مالی پایین‌تر: معامله‌گران سرمایه خود را (جز هزینه‌های اولیه) به خطر نمی‌اندازند، که برای افرادی که می‌خواهند در حساب‌های بزرگتر معامله کنند بدون اینکه ذخائر شخصی خود را به خطر بیاندازند، جذاب است.

• راهنمایی و منابع: برخی از شرکت‌های اختصاصی سنتی آموزش و راهنمایی ارائه می‌دهند، به معامله‌گران در بهبود استراتژی‌ها و عملکردشان کمک می‌کنند.

• پایداری: با اثبات سودآوری معامله‌گران، برخی از شرکت‌ها اندازه حسابی که مدیریت می‌کنند را افزایش می‌دهند، فرصت‌هایی برای گسترش استراتژی‌های معاملاتی خود در طول زمان ارائه می‌دهند.

معایب شرکت‌های تجارت اختصاصی برای معامله‌گران

• سهم سود: معامله‌گران باید بخشی از سود خود را به شرکت واگذار کنند. این می‌تواند برای افرادی که به طور مداوم سودآور هستند محدودکننده باشد.

• هزینه‌ها: هزینه‌های ارزیابی و ماهانه می‌توانند تجمع پیدا کنند، به ویژه اگر معامله‌گران نتوانند سریعاً از مرحله ارزیابی عبور کنند.

• فشار بالا: فرایند ارزیابی و قوانین سختگیرانه‌ مدیریت ریسک می‌توانند محیطی با فشار بالا ایجاد کنند. معامله‌گران باید به طور مداوم به اهداف سود دست یابند و از خسارات قابل توجه جلوگیری کنند که می‌تواند ذهنی خسته‌کننده باشد.

• محدودیت‌های معاملاتی: بسیاری از شرکت‌های اختصاصی استراتژی‌های خاصی را محدود می‌کنند، مانند نگهداری معاملات تا شب، معامله در طول رویداد‌های خبری با تاثیر زیاد یا معامله در بازارهای بسیار بی‌ثبات. این می‌تواند انعطاف‌پذیری معامله‌گران را محدود کند.

نتیجه‌گیری

برای معامله‌گران که به دنبال گسترش استراتژی‌های خودشان بدون به خطر انداختن سرمایه خود هستند، شرکت‌های تجارت اختصاصی می‌توانند گزینه‌ای عالی باشند. با این حال، درک قوانین، ساختارهای تقسیم سود و محدودیت‌های ممکن ضروری است قبل از اقدام به تعهد.

با ارزیابی مزایا و معایب هر شرکت، معامله‌گران می‌توانند شرکتی را بیابند که به بهترین وجه با سبک معاملاتی و اهداف بلندمدت‌شان مطابقت داشته باشد.